Ghana

Vrijdag 07-11
Vandaag ben ik alweer 4 weken weg van huis. 4 weken waarin ontzettend veel gebeurd is en ik eigenlijk nog veel te weinig gezien heb van het land.
Vanmorgen ben ik eventjes naar het centrum geweest om geld te pinnen, aangezien ik de rest van mijn contant geld aan het ziekenhuis heb mogen sponseren want ja alles moest handje contantje betaald worden. Maar gelukkig gaat het met kleine stapjes vooruit dus het is voor een goed doel geweest! Al had ik het liever aan andere dingen uit gegeven! ;)
Na het pinnen heb ik nog een rondje door het dorp gelopen en toen weer richting huis gegaan. Het was mooi weer dus ik had me voor genomen om maar eens naar huis te lopen in plaats van de taxi te nemen. Zo’n kleine 2,5 kilometer, 2 bulten op en af om mijn conditie maar eens weer een beetje op te bouwen. Onderweg zie je zo veel om je heen, je kijkt je elke keer weer de ogen uit. je kunt hier niet over straat lopen zonder aangesproken te worden; als het niet ‘obroni’ is dan proberen ze je wel te roepen met ‘sssssss’ wat ik geen prettige manier vind eerlijk gezegd. Dan word ik liever aangesproken met ‘obroni’ dan dat ze me proberen te lokken met ‘ssssssss’.
En onderweg proberen mensen je verschillende dingen te verkopen, eieren, waterzakjes, ananas, ijs, en weet ik wat nog meer! Ze lopen tussen de auto’s en trotro’s door om mensen in de auto’s te voorzien. Het is net een MC drive alleen dan met het lokale voedsel! :p
Aan het eind van de middag na dat ik eventjes geslapen had ben ik Anna haar jurk op gaan halen, dit had ze mij gevraagd om te doen aangezien zij laat klaar is met werken en ze morgen een bruiloft heeft waar ze deze wil dragen.
De rest van de avond heb ik niet zo heel veel gedaan en ben ik lekker op tijd naar bed gegaan omdat ik toch eigenlijk wel bek af was van alles.
Zaterdag 08-11
Vanmorgen heb ik samen met Anna heerlijk uitgeslapen ( lees tot 08:30, maar voor hier is dat uitslapen!). Samen ontbeten en toen vroeg Anna of ik haar, haren in wou vlechten voor de bruiloft die ze had vandaag.

Toen Anna weg was kwam Olivia gezellig bij me zitten, en hebben we gepraat en ze gaf me een lesje ‘twi’ wat ik na 4 weken nog steeds erg lastig vindt. Sommige woorden en zinnen kan ik onthouden, maar met het uitspreken struikel ik nog steeds over de uitspraak.

Ik was eigenlijk wel een beetje toe aan ontspanning en afleiding, weg van het huis hier aangezien ik al 2 weken bij huis ben. Anna had me uitgelegd hoe ik bij st. charles beach moest komen in Winneba, een half uurtje reizen vanaf hier. Dus maar besloten om daar heen te gaan. Ik kon voor het huis in de trotro stappen en in winneba uitstappen dus dat was makkelijk om te doen.
Onderweg in de trotro, werd mij gevraagd wat mijn naam was, of ik getrouwd was, waar ik vandaan kwam, hoe oud ik was. Deze jongen was van plan om mij te koppelen aan de chauffeur want ik kreeg de vraag hoe ik het zou vinden om met een Ghanese man te trouwen; eeeeeuh? Dus toen voor het eerst maar de smoes gebruikt dat ik ‘verloofd ben in Nederland’ want deze man wist van geen ophouden. Maar toen kwamen dus de vragen over mijn ‘verloofde’.. ja en zie dan maar eens overal geloofwaardig op te antwoorden. Maar na een goed verzonnen verhaaltje hield de beste man eindelijk op. En niet veel later kon ik in Winneba uit stappen.
Ik kon er voor kiezen om een taxi te nemen naar het strand, of 20 minuten te lopen. Dus maar voor het lopen gekozen, en in plaats van de grote weg maar eens de kleine paadjes genomen om zo ook de achterliggende ‘buurtjes’ van Ghana te zien. De mensen zijn zo vriendelijk, en de kinderen altijd even vrolijk. Natuurlijk kreeg ik de vraag van de kinderen of ik ze geld kon geven; hier niet op in gegaan. Iedereen die je tegen komt begroet je en vraagt hoe het met je gaat en waar je naar toe gaat. De huisjes waar deze mensen in leven is zo’n verschil met de huizen in de grotere dorpen/steden en langs de grote wegen. De mensen bereiden hun eten voor op straat, de kleren voor zo ver je het nog kleding kunt noemen liggen her en der te drogen, de kinderen lopen naakt op straat en spelen tussen het afval. Je word op deze momenten echt wel weer met de neus op de feiten gedrukt hoe goed je het thuis hebt. Aan de ene kant vond ik het jammer dat ik mijn camera niet bij me had om sommige dingen vast te leggen, maar aan de andere kant weet ik ook niet of ik foto’s durf te maken omdat je hun toch op de gevoelige plaats vast legt.
De kippen, geiten en schapen lopen hier trouwens ook overal gewoon rond, dus op straat moet je echt oppassen voor overstekende geiten! ;)

Onderweg een paar keer gevraagd waar ik heen moest richting het strand, en de mensen zijn zo vriendelijk om het je precies uit te leggen en ze krijgen een lach van oor tot oor als je ze vriendelijk bedankt.

Ik bereikte het strand via het armoedige gedeelte, veel afval, etensresten en kinderen die hun behoeftes tussen de keien doen.

Eenmaal bij het st. charles beach aangekomen was het erg druk, maar wel één en al gezelligheid! ik ben onder een palmboom gaan zitten en lekker gaan relaxen. Er was een hele groep met Duitse vrijwilligers, en één jongen sprak mij al vrij snel aan en vroeg waar ik vandaan kwam en waar ik in Ghana verbleef. Die hele groep verblijft ook in Swedru. De jongen nodigde mij uit om bij hun te komen zitten en daar kwam ik al snel aan de praat met een paar andere meiden. Het was fijn om even weg te zijn van huis, en afleiding te hebben. Ik was wel erg moe van het reizen er naar toe, dus heb lekker in de schaduw liggen relaxen en nog even een verkoelende duik genomen in de zee.

Rond 15:30 heb ik mijn spullen gepakt en ben ik richting het centrum gelopen om daar een trotro te pakken richting Swedru. Onderweg kwam de trotro me al achterop dus ik kon zo instappen.

Thuis aangekomen werd ik vriendelijk begroet door iedereen en Vivian kon zien dat ik had genoten. Ik ben gaan douchen en niet veel later kwam Anna terug van de bruiloft en hebben we gezellig onze dag besproken.

Rond etenstijd viel de stroom uit, en aangezien het hier al vroeg donker is was het dus flink donker zo zonder licht. Anna had trek in wat lekkers na het eten dus we zijn even samen naar de shop een paar honderd meter van huis gelopen. De weg voor het huis langs is een drukke weg, en vlak voor het huis is een punt waar de politie geld staat te innen van de mensen die passeren. Dit gebeurd vaak in de avonduren dus het was file voor het huis. Toen we terug kwamen zat Vivian met Olivia voor aan de straat op een muurtje ik ben bij hun gaan zitten en we hebben gezellig gepraat. Ik vind het fijn om op die manier met de familie om te gaan, vooral mijn band met Vivian en Olivia is erg sterk. De familie hier zit trouwens een beetje ingewikkeld in elkaar. Vivian heeft een zoon Richmond van 17 van een ‘onenightstand’, maar die zit op school in Cape Coast, dus die woont ook daar, alleen weet hij niet beter dan dat Douglas, de vader in het gezin hier zijn vader is. Dan is er Gifty van 13, maar zij is geen kind van Vivian en Douglas maar hoe het precies zit is niet echt duidelijk. Ze wordt beschouwd als een ‘nichtje’ maar dat is het officieel niet. Na Gifty komt Olivia van 9, zij is het eerste kind van Douglas en Vivian samen, Kofi is het zoontje van Douglas en Vivian samen en hij is 5. En dan hebben we nog Henuwa van 2 zij is de dochter van een vriendin van Vivian. Die woont 1,5 uur hier vandaan maar de scholen daar zijn veel duurder dan hier in Swedru dus ze hebben Vivian gevraagd of Henuwa hier kan wonen en Vivian haar kan helpen met naar school gaan.

Vivian en Douglas hebben beide geen werk, Douglas zei dat hij de manager was van de shell hier maar Anna en ik betwijfelen het ons. Aangezien hij erg lui is en ook niet echt intelligent over komt. Hij heeft al wel wat banen aangeboden gekregen wat Anna mij verteld heeft maar hij voelt zich te goed voor deze banen.

Het gezin leeft dus best wel in armoede, maar toch hebben ze het nog redelijk goed voor elkaar. 9 van de 10 keer stromend water en elektriciteit.
Gifty, helpt Vivian veel in het huishouden. Ze gaat naar school, als ze thuis komt gaat het uniform uit en dan is ze of in de keuken te vinden of buiten druk met andere klusjes. Je ziet haar nooit een relaxed zitten.

Maar nu weer even verder met de zaterdagavond.. na 2,5 uur was er eindelijk weer stroom en zijn Anna en ik op bed gaan liggen om gezellig film te kijken. En na het film kijken gaan slapen.

Zondag 09-11

Vandaag was het de verjaardag van Anna! Maar helaas liep het niet zoals ze eigenlijk gehoopt had. Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen en vervolgens samen ontbeten. Tijdens het ontbijt kreeg ze een gekookt eitje omdat ze jarig was. Na het ontbijt zijn we naar het internet café gegaan omdat ze met haar ouders wou bellen. Ik had deze ochtend erg veel moeite met wakker worden en was helaas weer erg duizelig, waarschijnlijk toch iets te veel gedaan afgelopen dagen. Maar ik ben voor Anna toch mee gegaan naar het internetcafé. Hier hebben we de hele ochtend door gebracht en rond lunchtijd zijn we naar huis gegaan. Normaal met een verjaardag wordt er in de familie samen geluncht zei Anna, dus hier gingen we ook vanuit. Vivian had Anna eerder al gevraagd wat ze graag wou eten. Maar vrijdag werd er al gevraagd of Anna eventueel de kip zelf kon betalen want SYTO had Douglas en Vivian nog niet betaald werd ons verteld. Maar later hoefde het toch niet meer en kwam het wel goed. Thuis aangekomen was er nog niks klaar gemaakt.. voor Anna werd fufu klaar gemaakt haar lievelings eten en voor mij redred met plantain. Na het eten zijn Anna en ik eventjes op bed gaan liggen, Anna was erg moe en viel meteen in slaap ik ben vervolgens maar mijn kleren gaan wassen, met de hand zoals gewoonlijk! Moet eerlijk zeggen dat ik het niet erg vind om te doen en het ook nog spierballen kweekt haha!
Na het wassen ben ik gaan douchen, maar halverwege hield de douche er mee op dus dat was een korte douche en vooral heel fijn wanneer je de shampoo nog in je haren hebt zitten. -_- dus dan maar afspoelen met een emmertje water. Lang leve Afrika! :D
Na het douchen ging Vivian mij leren hoe ze hier de kinderen tot 5 jaar bij zich dragen. Alle kinderen worden hier namelijk op de rug geknupt met een doek! Het ziet echt ontzettend grappig uit en je kunt aan de kinderen zien dat ze dit echt ontspannend vinden. Henuwa was het slachtoffer om uitgeprobeerd te worden bij mij. Het oogt alsof het heel erg zwaar is maar dit valt gigantisch mee! zolang je het doek maar strak genoeg vast maakt voor op de borst en buik kan er niks gebeuren. Het lijkt me een prettig gevoel voor moeder en kind om de lichaamswarmte te voelen.
Omdat het Anna haar verjaardag was had ze me uitgenodigd om bij een bar 5 minuten lopen vanaf huis wat te gaan drinken met andere vriendinnen van haar, we zouden om 19:00 daar heen gaan.
Anna had zich ondertussen ook klaar gemaakt, en normaal krijgen we om 17:00/17:30 te eten maar ondertussen was het al 18:00 en hadden we nog steeds niks gehad. We wouden er beide eigenlijk niet om vragen dus er maar voor gekozen om 18:30 weg te gaan om onderweg maar ‘indomie’ te halen. bij de bar aangekomen was Talia er al en niet veel later kwam de rest er aan. We hebben gezellig wat gedronken en gezellig gedanst met z’n allen op Ghanese muziek, onder de sterrenhemel. Super gezellig! Ik was nog steeds erg moe en duizelig dus ik ben om 21:00 naar huis gelopen en een uurtje later kwam Anna ook thuis. Nog eventjes na gepraat en toen gaan slapen.

Maandag 10-11

Vandaag zou ik eigenlijk starten op mijn nieuwe werkplek.. Edith zou mij op komen halen alleen we hadden nog geen tijd afgesproken. Om 08:00 belde Edith me om te vragen wanneer ik weer aan het werk wou. ‘eeeuh volgens mij hadden we afgesproken vandaag?’ nou vandaag kwam haar niet zo goed uit dus nou komt ze me morgen ophalen. Ik had me er eigenlijk wel op verheugd en had weinig zin om nog een dagje bij huis te zijn. dus maar weer even op bed gaan liggen en later kwam Vivian binnen. Ik liet haar de foto zien die Anna gemaakt had van mij met Henuwa op mijn rug en toen vroeg ze naar meer foto’s, van mijn broertje, ouders etc. dus haar een paar foto’s laten zien en ze genoot er echt van om dit te zien en er over te praten.
Vivian vertelde dat het marktdag was, dus ik ging daar maar eens een kijkje nemen aangezien ik toch bij huis was. Opzoek naar meer stof! De markt hier kijk je ook weer de ogen uit, wat er allemaal verkocht word en op de manier hoe. De gedroogde dooie vissen liggen her en der en het is één grote vislucht!
Ze verkopen zoveel op de markt en hier is allemaal hutjemutje op elkaar, je kunt er wel uren rond lopen! Volgens mij heb ik dat ook wel gedaan. ;)
Na dat ik weer wat stof gevonden had terug naar huis gegaan. Ik was mooi op tijd thuis want niet veel later werd het dreigend donker en begon het aardig te onweren. Maar dit was maar voor 10 minuten en toen scheen de zon weer.
Ik heb Vivian mijn stof laten zien en ze vond het prachtig! Daarna ben ik naar het atelier gegaan om te kijken hoe ver ze met mijn jurk was en om mijn andere stof te brengen om nog een jurk te laten maken. beide jurken zijn vrijdag klaar dus ik ben benieuwd!

11-11

Vandaag was mijn eerste dagje werken na 2 weken thuis te zijn geweest. Ik mocht vandaag beginnen in het weeshuis/schooltje waar Anna ook werkt. Edith kwam me om 08:00 ophalen en bracht me naar mijn nieuwe werkplek. Daar aangekomen heeft ze me voor gesteld aan ‘mom sarah’. Er werken ontzettend veel vrijwilligers daar en sommige had ik zondag met de verjaardag van Anna al leren kennen dus dat was wel fijn. Molly een vrijwilligster uit USA heeft me rond geleid. Het weeshuis is erg klein en de kinderen slapen met z’n 3en of meer in een bed. Het is allemaal erg rommelig maar het sfeertje is gezellig!
Ik heb samen met een paar andere meiden de kleren van de kinderen gewassen, en ja weer met de hand! Ik begin zo echt nog spierballen te krijgen! Haha
Toen we daar mee klaar waren kwam er een jongen naar ons toe die zich ziek voelde en aangezien ik iets meer verstand heb over het medische dan de andere meiden verwezen ze hem naar mij toe. De jongen had hoge koorts en voelde zich misselijk en had hoofdpijn dus grote kans op malaria of typhoid. De jongen paracetamol gegeven en een andere vrijwilligster heeft hem naar huis gebracht. Niet veel later kwam er een meisje naar me toe met een flinke snee in haar vinger, dit schoongemaakt en verbonden.
Om 11:30 kwam Anna, ze moest sochtends eerst naar het ziekenhuis voor nieuwe medicijnen. Samen met Anna even een rondje gelopen en toen kwam er een jongetje onze kant op met ook een flinke snee in zijn vinger. Hem mee genomen naar de plek waar we alle medische dingen hebben en de wond schoon gemaakt en verbonden. Na die tijd hadden we even wat vrije tijd tot dat de lunch klaar was. Voor lunch hadden we rijst met stuw, wat erg pittig was! Na het eten kwam het met bakken uit de lucht dat voor verfrissing zorgde. De kinderen hadden ondertussen ook pauze en stonden netjes in een rij te wachten voor hun eten, maar één meisje van 3 stond apart voor de muur en oogde niet echt goed. Op het moment dat ik naar haar toe liep moest ze ook al over geven en begon ze te huilen. Haar getroost en haar schooluniform uitgetrokken want deze was vies geworden en haar een beetje opgefrist. Ze voelde erg warm dus maar eens de thermometer gepakt; ze had flink hoge koorts 39,8’c, haar kinderparacetamol gegeven. Vervolgens heb ik haar in een doek gewikkeld omdat haar schooluniform erg vies was en ze dus alleen nog maar ondergoed aan had. En haar toen op schoot genomen en in slaap gewiegd. Toen ze eenmaal sliep moest ik haar van ‘mom sarah’ terug naar de klas brengen en haar daar op een matras leggen dus dit ook gedaan. In de schoolklas aangekomen kon ik na één stap al niet meer fatsoenlijk bewegen want alle kinderen hingen al om me benen er was ik omgetoverd tot klimpaal.
Het meisje op de matras gelegd en vervolgens aandacht besteed aan de andere kinderen. Iedereen wou mijn hand vasthouden en opgetild worden. Één meisje bleef nonstop mijn hand vasthouden en toen ik naar haar keek moest ik eventjes twee keer kijken.. het was namelijk een blank meisje! Ik stond hier echt eventjes van te kijken want dit komt eigenlijk bijna nooit voor! Toen ik dit later tegen Molly zei, vertelde ze me dat beide ouders ‘donker’ zijn en het voor iedereen de vraag is waarom zij wel blank is!

Om 15:00 kwam Edith mij ophalen, omdat ik een hele dag nog niet vol kan houden. Moet eerlijk toegeven dat ik nu ook echt ontzettend moe ben en zo maar eens fijn op mijn bed ga liggen en vanavond niks meer uit voer. Morgen ga ik met Anna mee naar het weeshuis, en dat betekend om 06:30 vertrekken. -_-

Ik ben blij dat ik vandaag eindelijk heb kunnen doen waar ik voor gekomen ben! En ik heb hier in één dag nog meer handelingen uitgevoerd dan wat ik in het ziekenhuis in één week heb mogen doen!