wat een dag
Blijf op de hoogte en volg Anne
11 Oktober 2014 | Ghana, Accra
Pff wat een dag.. zo sterk als dat ik van de week en vanmorgen nog was, zo klein en gevoel ben ik nu. De hele week heb ik niks geen zenuwen gevoeld, en toen ik vanmorgen opstond had ik echt zo iets ‘dit ga ik doen!’ tot dat ik afscheid moest nemen van de geweldige mensen die met mij mee gingen naar Schiphol.
De eerste knuffel was fijn, de tweede werd al moeilijker, en bij de derde moest ik al slikken en bij rest rolde de tranen al over m’n wangen, maar ik wou me niet laten kennen dus ik ben met een opgeheven hoofd en een lach richting de douane gelopen. Nog een paar keer achterom gezwaaid naar de mensen die ik achter liet tot dat ze uit het zicht waren. Toen ik eenmaal door de douane was en aangekomen bij de gate had ik gelukkig nog tijd om te appen met al m’n lieve vriendjes en vriendinnetjes. Maar al snel bleek dat ik ook nog eens een uur vertraging; kon er ook nog wel bij.. het afscheid wat mij zwaar viel en dan ook nog eens dit er bij, want dat kon betekenen dat ik mijn vlucht in Lissabon naar Accra zou gaan missen.
Toen ik in het vliegtuig zat heb ik helaas ook niks anders gedaan dan mijn tranen laten lopen, alle spanning en alle emotie moest er toch uit.
En om het helemaal af te maken met alle tegenslag hadden we ook nog eens last van gigantisch veel turbulentie. Maar één pluspuntje.. ik zat bij de nooduitgang dus lekker veel beenruimte!
Na ruim 3 uur vliegen had ik nog precies 50 min de tijd voordat mijn vlucht naar Accra zou vertrekken, dus hup het vliegtuig uit en snel opzoek naar de gate voor mijn vlucht naar Accra, gelukkig was ik al ingecheckt dus kon ik zo door lopen naar mijn Gate in plaats van weer opnieuw te moeten inchecken. Bij de gate aangekomen had ik nog even tijd ennnn WIFI! Dus eerst maar eens een berichtje naar Nederland gestuurd.. en de brief gelezen die mijn lieve nichtje mij mee had gegeven. En ja hoor, daar kwamen de tranen al weer. Nog zó dichtbij Nederland maar toch ook weer zo ver weg! Alle lieve berichtjes van mijn lieve vriendinnen, vrienden en familie laten mij gelukkig door mijn tranen heen lachen.
In het vliegtuig naar Accra, begon het besef van wéér een stapje verder van huis te komen en dus weer de tranen! Je zult haast denken dat ik het niet helemaal geen zin meer in heb, maar alles behalve dat! Het is gewoon een hele stap die je van te voren niet in kunt schatten hoe die zou lopen. En ik weet ook zeker dat ik het in Ghana ontzettend naar mijn zin ga hebben maar het afscheid nemen en alleen reizen in niet echt mijn ding. Op dit moment verlang ik gewoon even naar een beetje aanspraak, al is het maar over koetjes en kalfjes. Daarom heb ik mijn laptop er maar bij gepakt om van me af te typen en ik moet zeggen het lucht aardig op!
Ik ben nu bijna 3 uur onderweg dus ik heb nog een paar uur te gaan voor dat ik in Accra ben. ik heb gewoon 3 stoelen voor mij alleen dus ik ga zo maar eens fijn liggen en proberen te slapen! Want ja, ik ben KAPOT!
Ohja, dat vliegtuigvoedsel is niet te eten! 2 broodjes waar je iemand mee de kop in kunt gooien zo droog en ja wat de warme maaltijd was; geen idee?! Maar het zag eruit alsof het al een keer gegeten was dus ik heb met veel water die 2 broodjes maar opgegeten en ik eet wel weer wat als ik met beide benen op de grond sta! Komen die mueslirepen en ontbijtkoek van thuis toch nog goed uit! en eigenlijk mag ik ook niet klagen, geen idee wat ik komende weken te eten krijg!
Een uur geleden ben ik aangekomen in Accra, meaan wat een stad. Het verkeer gaat her en der door elkaar en alle mannen hebben aandacht voor je.
Ik lig nu fijn op bed, ofja fijn? Het is ontiegelijk warm hier en de airco doet het op het moment niet. Dus ik ga maar een poging doen tot slapen.
Heb in ieder geval fijn van me af kunnen typen!
Slaaplekker!
De eerste knuffel was fijn, de tweede werd al moeilijker, en bij de derde moest ik al slikken en bij rest rolde de tranen al over m’n wangen, maar ik wou me niet laten kennen dus ik ben met een opgeheven hoofd en een lach richting de douane gelopen. Nog een paar keer achterom gezwaaid naar de mensen die ik achter liet tot dat ze uit het zicht waren. Toen ik eenmaal door de douane was en aangekomen bij de gate had ik gelukkig nog tijd om te appen met al m’n lieve vriendjes en vriendinnetjes. Maar al snel bleek dat ik ook nog eens een uur vertraging; kon er ook nog wel bij.. het afscheid wat mij zwaar viel en dan ook nog eens dit er bij, want dat kon betekenen dat ik mijn vlucht in Lissabon naar Accra zou gaan missen.
Toen ik in het vliegtuig zat heb ik helaas ook niks anders gedaan dan mijn tranen laten lopen, alle spanning en alle emotie moest er toch uit.
En om het helemaal af te maken met alle tegenslag hadden we ook nog eens last van gigantisch veel turbulentie. Maar één pluspuntje.. ik zat bij de nooduitgang dus lekker veel beenruimte!
Na ruim 3 uur vliegen had ik nog precies 50 min de tijd voordat mijn vlucht naar Accra zou vertrekken, dus hup het vliegtuig uit en snel opzoek naar de gate voor mijn vlucht naar Accra, gelukkig was ik al ingecheckt dus kon ik zo door lopen naar mijn Gate in plaats van weer opnieuw te moeten inchecken. Bij de gate aangekomen had ik nog even tijd ennnn WIFI! Dus eerst maar eens een berichtje naar Nederland gestuurd.. en de brief gelezen die mijn lieve nichtje mij mee had gegeven. En ja hoor, daar kwamen de tranen al weer. Nog zó dichtbij Nederland maar toch ook weer zo ver weg! Alle lieve berichtjes van mijn lieve vriendinnen, vrienden en familie laten mij gelukkig door mijn tranen heen lachen.
In het vliegtuig naar Accra, begon het besef van wéér een stapje verder van huis te komen en dus weer de tranen! Je zult haast denken dat ik het niet helemaal geen zin meer in heb, maar alles behalve dat! Het is gewoon een hele stap die je van te voren niet in kunt schatten hoe die zou lopen. En ik weet ook zeker dat ik het in Ghana ontzettend naar mijn zin ga hebben maar het afscheid nemen en alleen reizen in niet echt mijn ding. Op dit moment verlang ik gewoon even naar een beetje aanspraak, al is het maar over koetjes en kalfjes. Daarom heb ik mijn laptop er maar bij gepakt om van me af te typen en ik moet zeggen het lucht aardig op!
Ik ben nu bijna 3 uur onderweg dus ik heb nog een paar uur te gaan voor dat ik in Accra ben. ik heb gewoon 3 stoelen voor mij alleen dus ik ga zo maar eens fijn liggen en proberen te slapen! Want ja, ik ben KAPOT!
Ohja, dat vliegtuigvoedsel is niet te eten! 2 broodjes waar je iemand mee de kop in kunt gooien zo droog en ja wat de warme maaltijd was; geen idee?! Maar het zag eruit alsof het al een keer gegeten was dus ik heb met veel water die 2 broodjes maar opgegeten en ik eet wel weer wat als ik met beide benen op de grond sta! Komen die mueslirepen en ontbijtkoek van thuis toch nog goed uit! en eigenlijk mag ik ook niet klagen, geen idee wat ik komende weken te eten krijg!
Een uur geleden ben ik aangekomen in Accra, meaan wat een stad. Het verkeer gaat her en der door elkaar en alle mannen hebben aandacht voor je.
Ik lig nu fijn op bed, ofja fijn? Het is ontiegelijk warm hier en de airco doet het op het moment niet. Dus ik ga maar een poging doen tot slapen.
Heb in ieder geval fijn van me af kunnen typen!
Slaaplekker!
-
11 Oktober 2014 - 04:39
Sandra:
lieve anne
gaat goed komen ...je bent zo flink ik doe het je niet na !
hou van jou ...je bent een topper ! xxx sandra -
11 Oktober 2014 - 06:18
Chevy Si:
Hay lieve anne,
Ik denk dat alle vriendjes/vriendinnetjes/ familie trots op je zijn '-)
Niet alleen op t op eigen benen staan en alleen te reizen,
Maar ook met welke reden je naar Ghana bent afgereist.
Keep ya head up high..rust lekker uit..en enjoy your stay ^^
I am so proud of you ♡xx -
11 Oktober 2014 - 06:36
Raimond:
lieve Anne. Ik weet dat je de komende tijd leuke dingen gaat meemaken maar ook verdrietige dingen. Geniet bij de leuke dingen en onthoud bij de verdrietige dingen dat je GOED BEZIG bent!!
ik ben TROTS op jou!!!
xxx je grote broer -
11 Oktober 2014 - 07:10
Manon:
het gaat goed komen meid!
Ben trots op je -
11 Oktober 2014 - 07:22
Anita Lensink:
Gaat helemaal goed komen met je heel veel succes en geweldig om te lezen wat je allemaal doet. -
11 Oktober 2014 - 08:59
Melissa:
Aah wat lees ik nu, ik snap het.. ik had precies het zelfde gedaan!
We zijn trots op je, je kan het. Hoop dat je nog beetje geslapen hebt?
Ik zal je verhalen volgen!
Dikke kus Meliss -
11 Oktober 2014 - 11:43
Shirley:
Lieve anne,
Ik ben echt trots op je, het begin is moeilijk, maar ik weet zeker dat je veel leuke dingen gaat doen. Ik doe het je niet na. Geniet ervan. Ik kijk tegen je op, veel succes en veel plezier.
Xx je andere nichtje -
11 Oktober 2014 - 12:43
Anne Hoppema:
bedankt voor de lieve reacties! <3 -
11 Oktober 2014 - 20:05
Susanne:
ik ben nu al jaloers, mijn reis-bloed begint op-te borrelen..
op avontuur. het mooiste wat er is..!!
die cultuurshock kan nog wel eens mee-vallen hoor..
en zo ja toch..? dan wen je er snel aan..!!
de grootste cultuurshock die ik mee gemaakt heb,
was die van india naar nederland en wel in een supermarkt..
ben je lekker gewend aan die leuke kleine winkeltjes daar,
en kom je hier in zo-n giga "vreetschuur"" terecht..
ik was snel weer buiten...hihihi
geniet maar mooi van alle moois en lekkers..!
je "moet" gewoon ff aclimatiseren....komt helemaal goed..!
voor straks zzzzzzz lekker slapen, en morgen weer lekker op-pad.
pas op hoor, het reis-virus is heel besmettelijk..
x susanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
